Poznań Art Week 2018
Ex–tension

Ex–tension: The Dislocation of culture and pattern − Asian contemporary art exhibition

策展人 Curator
李依佩 Yipei LEE

展出藝術家 Artists
台灣 Taiwan: 吳季璁 Wu Chi Tsung、 李姿玲 Lee Tzu–Ling、何灝 Ho How 印尼 Indonesia:阿里安山・卡尼阿哥 Aliansyah Caniago 越南 Vietnam: 阮菲菲 Nguyen Oanh Phi Phi 中國 China: 肖旭 Xiao Xu 澳門 Macau: 張健文 Cheong Kin Man

Wystawa prezentuje siedmiu współczesnych artystów azjatyckich, którzy zainteresowani są przekazywaniem idei za pomocą przemieszczania kultury i wzorców.

Wystawa pokazuje rozwój i przełom w sztuce azjatyckiej. Wykorzystując tradycyjne media: atrament, lakier, papier itd., współcześni artyści zastanawiają się, jak wykorzystać tradycyjną technologię do interakcji z publicznością oraz jak za pomocą współczesnych koncepcji obalić koncepcje tradycyjne, przekształcić obrazy medialne, przełamać zwyczajowy model narracji i stworzyć inne doświadczenia zmysłowe. Jednocześnie artyści biorą pod uwagę dzisiejszy postęp naukowy i technologiczny, aby uchwycić prawdziwe postrzeganie doświadczenia przez publiczność.

Obrazy malowane tuszem są uznawane za tradycyjną formę sztuki chińskiej. Stworzone za pomocą jedynie wody i atramentu, te czarno–białe reprezentacje z bliska wyglądają realistycznie, zaś z daleka abstrakcyjnie. Ich twórcy używają monotonnych kolorów w celu przedstawienia bogatej koncepcji artystycznej. Szczerze mówiąc, trudno jest precyzyjnie określić rok, który wyraźne wytyczałby granicę między tradycyjnym a współczesnym malarstwem tuszem. Jednak użycie terminu ‘malowanie tuszem’ było wielokrotnie interpretowane w XX wieku i stopniowo ewoluowało w sposób pół–tradycyjny i pół–eksperymentalny w latach prób i błędów, kiedy to wprowadzono różne farby, płótno i wizje. Obrazy malowane tuszem autorstwa Xiao Xu i film Wu Chi–Tsunga w unikalny sposób pokazują, że kultura elegancko i delikatnie zachowuje ciągłość i innowacyjność, podczas gdy w sferze formy dochodzi do wielu odważnych przełomów i prób. Malowanie tuszem to coś więcej niż media; to postawa, filozofia i światopogląd.

W tradycyjnej sztuce wietnamskiej lakier przez długi czas był stosowany na powierzchniach przedmiotów takich jak meble, sprzęty, rzeźby itp. Po założeniu Indochińskiej Akademii Sztuk Pięknych w Hanoi w 1925 roku, lakier stał się środkiem wykorzystywanym w twórczości artystycznej, takiej jak rzeźba, malarstwo i rzemiosło. Artystka Nguyen Oanh Phi Phi studiuje lakiernictwo od ponad 15 lat i w jej pracach widzimy przełom w sztuce lakierniczej. Kiedy po raz pierwszy ujrzałam jej prace, myślałam, że zostały stworzone za pomocą technologii. Po głębszym zapoznaniu się z tematem, zdałam sobie sprawę, że uwolniła ona estetyczny zwyczaj malowania lakierem i zintegrowała sprzęt z ery cyfrowej, aby odtworzyć wyjątkową zmysłową perspektywę. Obrazy Saeko Ando są pełne śmiałych, olśniewających kolorów. Artystka maksymalnie wykorzystuje teksturę, łącząc delikatne cechy kultury japońskiej i wietnamskiego rzemiosła.

Oprócz wyraźnego dostrzeżenia formalnego przeniesienia idei w kulturze i mediach tajwańska artystka Lee Tzu–Ling i Cheong Kin Man z Makau opracowali unikalne koncepcje, aby omówić ich związek z mediami. Poprzez kolekcjonowanie faktur, makulatury, suszenie ich na powietrzu i polerowanie, artystka Lee Tzu–Ling stworzyła ścieżkę życia. Poprzez powtarzaną pracę z ciałem, niczym rzemieślnik, przekształciła materiały codziennego użytku w pozornie zwyczajne, ale niezwykłe doświadczenia zmysłowe. W pracy „Flowing III” zwykłe przedmioty jednorazowego użytku deifikują się w obrazie języka. Mogą całkowicie swobodnie przeniknąć do dzieł i przestrzeni, dzieł i ludzi, a także ludzi i przestrzeni, dzięki czemu prowadzą nas i infiltrują nasze zmysły.

Reżyser Cheong Kin Man z Makau odzwierciedlił funkcję powieści w formie pamiętnika w eksperymentalnym etnograficznym filmie „Bezużyteczna fikcja”. Sprytnie połączył dźwięk dialektu z obrazem i zadawał pytania za pośrednictwem mediów wizualnych. Spomiędzy dźwięków tradycyjnie czytanego tekstu i wypowiedzi w nakładających się językach: wietnamskim, kantońskim, koreańskim i japońskim, wyłaniają się różnorodne tożsamości rozmaitych kultur Wschodu i Zachodu. Azjatyccy artyści poszerzają zmysłowe doświadczenie estetyki życia i pozwalają nam dostrzec niezależną wartość samego języka sztuki. Łączą innowację i rekombinację z tradycyjną koncepcją, a następnie myślą o współistnieniu kultury i wzorców, istnieniu tradycyjnych mediów artystycznych, zastępowalności materiału, charakterze samego materiału i abstrakcyjnej koncepcji, a także próbują przyczynić się do rozwoju sztuki współczesnej.

Program Poznań Art Week 2018

File about exhibition

Zamknij okno