Awers–Rewers

Studenci Pracowni Wydawnictw GiKW UAP
Natalia Brodacka, Dorota Nowak, Marta Kokosińska, Diana Krueger, Maciej Waleszczuk

Opieka artystyczna
Krzysztof Molenda
Piotr Marzol

Wystawa prezentowana jest przy portierni bud. A oraz w galerii Design UAP w bud. E przy ul. Wolnica 9.

Prace to kompozycje i instalacje typograficzne, dla których kanwą są wiersze Stanisława Barańczaka „Określona epoka” oraz Marcina Świetlickiego „Kochanie”. Problematyka dotyczy formy litery i jej przekazu. Awersu i rewersu. Formy, którą widzimy i jej „drugiej strony” oraz innego potraktowania i postrzegania.

Awers – rewers. Dwie strony medalu. Front i tył. Rzeczy ważniejsze, widoczne i te niewidoczne, nieważne. Dwie strony, które zawsze ze sobą występują, ale których nigdy nie oglądamy jednocześnie.

Litera (typeface) ma wiele twarzy: swoją graficzną formę, modyfikowaną na wiele sposobów, posiadającą swoją czytelność, rozpoznawalność, charakterystyczną konstrukcję. Ma też swoje brzmienie, wymowę, dźwięk. Jest w swej podstawowej, pojedyńczej formie zasadniczo obojętna, choć już tworzy silne konotacje. Alfa i omega wiedząca wszystko i wielka niewiadoma określana przez xyz. Układa się w słowa, których znaczenie może być lekkie, rozbawiać lub mieć siłę wyroku.

Litera, typografia w projektowaniu graficznym często występuje w postaci rewersu jako lustrzane odbicie na matrycy, jako obraz w kontrze. Bez tego nieczytelnego rewersu nie byłoby ostatecznej pożądanej i czytelnej formy.

Wystawa w budynku A, w budynku głównym UAP oraz po „drugiej stronie” placu w bydunku E, teź stanowi nawiązanie do tytułu prezentacji.

Krzysztof Molenda

Stanisław Barańczak „Określona epoka”

Żyjemy w określonej epoce (odchrząknięcie) i z tego trzeba sobie, nieprawda, zdać z całą jasnością. Sprawę. Żyjemy w (bulgot z karafki) określonej, nieprawda, epoce, w epoce ciągłych wysiłków na rzecz, w epoce narastających i zaostrzających się i tak dalej (siorbnięcie), nieprawda, konfliktów. Żyjemy w określonej e (brzęk odstawianej szklanki) poce i ja bym tu podkreślił, nieprawda, że na tej podstawie zostaną określone perspektywy, wykreślane będą zdania, które nie podkreślają dostatecznie, oraz przekreślone zostana, nieprawda, rachuby (odkaszlnięcie) tych, którzy. Kto ma pytania? Nie widzę. Skoro nie widzę, widzę, że będę wyrazicielem, wyrażając na zakończenie przeświadczenie, że Żyjemy w określonej epoce, taka jest prawda, nieprawda, i innej prawdy nie ma.

Marcin Świetlicki „Kochanie”

Kocham cię, kocham. Obsesyjna mantra, na którą Bóg uprzejmie reaguje, a i – a i ludziom świeckim podoba się całkiem. Kocham cię. Łatwiej dostaniesz kanapkę. Łatwiej się wymigujesz. Obsłużą cię łatwiej, jeżeli powiesz: kocham, kocham cię. Kocham cię. Nawet jeżeli zabijesz i staniesz nad zwłokami – i powiesz: kocham cię, to lżej jest, lżej ci. Kocham cię. Kocham cię – mówię. Wraca świat. Śpi ze mną.

Zdjęcia z wystawy