Bunt

Kurator
Maciej Kurak

Artyści
Andrzej Bobrowski, Gosia Ce, Mikołaj Garstecki, Marek Glinkowski, Tobiasz Jankowiak, Tomasz Kalitko, Agnieszka Maćkowiak, Piotr Słomczewski, Raman Tratsiuk, Monika Pich, Joanna Wiernicka, Wiktor Wolski

Grupa artystyczna Bunt działała w Poznaniu w latach 1918–1920. Skupiała przede wszystkim poetów, malarzy, grafików, rzeźbiarzy. Współtwórcami grupy byli m.in.: Margarete Kubicka, Stanisław Kubicki, Jerzy Hulewicz, Jan Wroniecki, Stefan Szmaj, Adam Bederski, August Zamoyski… Artyści Buntu charakteryzowali się aktywistyczną postawą i społecznym zaangażowaniem. Wykorzystywali sztukę jako narzędzie protestu wobec politycznych decyzji. Ze względu na swój radykalizm artystyczny [1] i społeczny [2] oraz aktywność wykraczającą poza perspektywę narodową, Bunt posiadał duży potencjał w Polsce i w Niemczech. Artyści Buntu swoją uwagę kierowali na sztukę inspirowaną niemieckim ekspresjonizmem, skupiającą się na rozwiązaniach formalnych i założeniach ideowych, kształtujących się w wizje nowej rzeczywistości opartej na hasłach socjalistycznych i internacjonalistycznych. W ekspresjonizmie chodziło przede wszystkim o wyrażanie emocji w związku z podejmowaną tematyką. Grafika, plakat, rzeźby, działania performatywne Buntu zawierały jasno sprecyzowany, uniwersalny przekaz, czytelny i zrozumiały dla wielu odbiorców, pomimo to grupę postrzegano jako dywersyjną. Podczas pierwszej wystawy niektórzy artyści Buntu spotkali się z zarzutem obrazy moralności [3].

Aktualna wystawa „Bunt” prezentowana w Dużej Scenie Miejskich Galerii UAP przedstawia praktyki artystyczne, które dążą do przeobrażenia idei i wartości obecnych w dominującym porządku społeczno – kulturowym przy zachowaniu krytycznego stosunku do obyczajowości, przyzwyczajeń i przeświadczeń obowiązujących w danej społeczności. Projektując alternatywne lub krytyczne realizacje odnoszące się do rzeczywistości społecznej, artyści nie wpadają w pułapkę uprawomocnień, przeciwstawiają się nawykom i stereotypom. Wystawa zwraca uwagę na tematy często niechciane takie jak: bezdomność, bieda, emigracja, bezprawie, prekariat, nierówności i polaryzacja społeczna, marginesy klasowe… Podejmuje i umożliwia dyskusję w sprawach społecznie istotnych. Ujawnia mity– wyobrażone formy, które kształtują społeczeństwo oraz mówi o wspólnotowości jako wartości nadrzędnej w relacjach publicznych. Artyści uczestniczący w wystawie zmieniają porządki kulturowe dla kolejnych systemów wiedzy i światopoglądów poszukujących umocnienia w mającej nadejść przyszłości, w formie pewnej idei czekającej na realizację. Za pomocą działań artystycznych i społecznie zaangażowanych prace badają obszar i skuteczność oddziaływania sztuki na społeczeństwo i politykę. Pytają, czy wizualne zagadnienia estetyczne wpływają na wiarygodność przekazu. Zastanawiają się nad rolą artysty w społeczeństwie i jego aktywności osadzonej w konsumpcyjnym świecie. Badają kontekst oraz wpływ emocji, sugestii i pamięci na odbiór.

[1] Ekspresja wyrazu, upraszczanie, redukowanie formy.
[2] Przyjmowanie postawy skrajnej wobec systemu.
[3] Pierwsza wystawa Buntu została ocenzurowana, pierwotnie miała mieć miejsce w siedzibie Towarzystwa Zachęty jednak zarząd TZPS odrzucił prace kilku artystów pod zarzutem obrazy moralności, co spowodowało przeniesienie pokazu do innego, prywatnego lokalu przy ulicy Berlińskiej w Poznaniu.

Zamknij okno