Nieoczywiste

Kuratorzy
Anna Kędziora
Max Radawski

Artyści
Katarzyna Bojko–Szymczewska, Karolina Belter, Kamila Berbecka, Joanna Berg, Joanna Czarnota, Mateusz Furtas, Agnieszka Hinc, Lisa Jurek, Dorota Kaszuba, Evgeniia Klemba, Agnieszka Sikora, Jadwiga Subczyńska, Weronika Wronecka, Agnieszka Zdziabek

Nieoczywiste 2018 to wystawa wybranych prac dyplomowych studentów Katedry Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Różnorodność prezentowanych postaw artystycznych ujawnia się w wielości środków wyrazu. Obraz często jest niewyczerpanym źródłem, a jego wykorzystanie prowadzi do instalacji intermedialnych, realizacji wideo i książek artystycznych. Przypatrując się pracom, odnajdujemy w nich głębokie zainteresowanie samym medium. Znajdujemy fascynację kopią, metodami odwzorowywania i statusem oryginału. Dostrzegamy odwołania do cyfrowej sieci obrazów, w której odnaleźć można pojedyncze nici o aspektach mistycznych. Konfrontując ludzką pamięć z fotograficzną, artyści nadają obrazom nowe znaczenia generując nieznane wspomnienie. Nie boją się przyswajania nędznych i bezdomnych obrazów, wykorzystują archiwa, odnalezione strzępy wizualnych informacji, by za ich pomocą prowadzić osobiste narracje. Możemy być świadkami wykorzystania nowych technik w poszukiwaniach własnych form wyrazu, tym samym zyskując możliwość odniesienia do wizji jutra. Prace wideo łączą rzeczywistość myśli z rzeczywistością wizualną. Ukazują doświadczenie patrzenia i doznawania, subiektywizacji zdarzeń – miniaturowych eksponatów wyjątkowości. Artystki pozwalają rzeczywistości zdarzać się powoli i spektakularnie. Świadomie rezygnują z pewności, nadając rozciągniętym chwilom istotność i piękno konsekwencji wrażliwego rozpoznawania. Oprócz tematów wysoce intymnych, prezentowani artyści poruszają także te, na pozór odległe, dotknięte powszechnością. Pytają o nasze pojmowanie czasu i skalę, w jakiej go obserwujemy. Dotykają zagadnień aktualnych, takich jak destrukcyjny wpływ smogu na środowisko; problemów związanych z ciałem, jego reprezentacjami, uwarunkowaniami w kulturze i wizualności. Odnoszą się do pozornej przeszłości, tworząc portrety umykającej pamięci, a także prowadzą rozważania nad istotą życia w przyszłości, eksponując potencjalne ślady po człowieku. Wystawa Nieoczywiste otwiera odbiorcę na intensywność doznań, artyści zajmują się rekontekstualizacją, szukają granic i znajdują fotografię dla siebie – na nowo. Wszystko staje się silnie obecne, gdy w grę wchodzi potwierdzona realność, a momenty wydobywane są z serii chwil. Fotografia jednocześnie zatrzymuje ruchome i upłynnia stany rzeczy, potwierdza obecność i rozmywa granice pewności.