Naila Ibupoto
(Samo)świadomość fragmentu

Cykl (Samo)świadomość fragmentu jest kontynuacją fascynacji Naili Ibupoto zagadnieniem fragmentu z w obrazie.

W toku zarówno teoretycznych jak i malarskich poszukiwań odpowiedzi na pytanie czym jest on tak naprawdę, artystka zwróciła uwagę, iż warto by wyróżnić jego nowy typ. Postanowiła nazwać go origami – uśpiony fragment. Jej najnowszy metamalarski eksperyment jest pogłębieniem zrozumienia wariacji origami.

Naila już po raz kolejny w swej praktyce artystycznej doświadcza procesu samoożywania obrazu i zastanawia się czym jest on w swej istocie. Tym razem nie używa już nawet farb. Pozostawia czyste, niezamalowane płótna, naciągnięte na wielokształtne krosna, zapraszając nas do rozstrzygnięcia, czy jest to jedynie naciągnięta na blejtram tkanina, czy już obraz opowiadający swoje historie?

Oto widzimy bowiem przed nami podstawową formę geometryczną – kwadrat płótna, które w kilku przedstawieniach ulega przekształceniom, jakby pokazując nam, do czego jest zdolne. Na przemian zagina swe boki i rogi, by w pewnym momencie nieco figlarnie, a zarazem odważnie odsłonić przed nami to, co zazwyczaj pozostaje w ukryciu – roboczy tył – czyli drewno, zawiniętą tkaninę i kilka zszywek, niejako „puszczając do nas oko” w tym zabawnym geście. Czy to samoożywione obrazy samodzielnie składają się w określone kształty, czy też uginają się pod naporem wyobraźni artystki? Czyżby opanowała ona malarskie origami – sztukę składania krosna?

Niech nie zwiedzie nas jednak ich lekkość, choć nawet ciepła barwa lnu przypomina kolor kartonu. Przyjrzyjmy się więc pierwszym zapiskom uśpionego fragmentu. Wpierw wyrysowany ołówkiem w szkicowniku, później wycięty z podatnej na zagięcia tektury, na końcu osiąga swe apogeum w formie kwadratowego obrazu, którego (samo)świadome fragmenty zaczynają żyć własnym życiem. Wygląda na to, że tym razem obrały sobie strategię origami – sztuki składania, aby z pomocą artystki, odsłonić przed nami kolejny rozdział opowieści o fragmencie.

Marta Kupsch

Naila Ibupoto (1993 r.)
Absolwentka Wydziału Malarstwa i Rysunku w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W 2019 roku otrzymała wyróżnienie w Konkursie Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie. W 2017 roku została nominowana do Nagrody Artystycznej Nowy Obraz / Nowe Spojrzenie oraz była finalistką konkursu Fundacji im. Franciszki Eibisch o Nagrodę Eibischa. W tym samym roku otrzymała stypendium Rektora UAP dla najlepszych studentów. W 2018 roku obroniła magisterską pracę dyplomową w pracowni prof. Janusza Marciniaka. W 2018 roku była gościem na Międzynarodowym festiwalu Clinch Festival w Hanowerze. W 2019 otrzymała wyróżnienie w konkursie malarskim Nowy Obraz / Nowe Spojrzenie. Cechą wspólną jej prac jest ukazanie codzienności, która ją otacza. W jej obrazach można zauważyć jak obiekt powoli pozbywa się dosłowności, oraz uwalnia się z cech ilustracyjnych. Otaczający świat często zostaje zgeometryzowany, co powoduje, że wszystkie przedmioty przedstawiane na obrazie są tak samo ważne.

Wybrane wystawy:
2020 Wystawa zbiorowa Wyciszenie w Galerii Szewska 16
2019 Wystawa pokonkursowa Nowy obraz/Nowe spojrzenie BWA Piła
2019 Wystawa pokonkursowa Nowy obraz/Nowe spojrzenie w Galerii Słodownia
2018 Wystawa AK 30 30 dni 30 wystaw w MONA Spaces
2018 Wystawa Fragmentaryzacja rzeczywistości w Galerii Szewska w Poznaniu
2017 Wystawa Konkursowa Fundacji im. Franciszki Eibisch w Galerii Sztuki Napiórkowskiej
2017 Wystawa pokonkursowa Nowy obraz/Nowe spojrzenie w Galerii Miejskiej Arsenał
2017 Wystawa pokonkursowa w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim
2017 Wystawa Wychodząc z ciemności w Galerii Nowa Gazownia w Poznaniu
2017 Wystawa zbiorowa Poza Półką w Rumii
2016 Wystawa W czerni kuratorski projekt AK 30 30 dni 30 wystaw
2015 Wystawa zbiorowa DYPLOMY 2016 na Międzynarodowych Targach Poznańskich