Gazda Ruszała Wawrzyniak
Rozrost

„Composting is so hot” to hasło z wlepki zaprojektowanej przez Beth Stephens i Anne Sprinkle, wskazujące na ich podejście do ekologii oraz zjawisk związanych ze współczesną kulturą. Element dotyczący ciepła zawierający w sobie nawiązania do samego procesu kompostowania oraz energii z nim związanej. Proces ten transformuje cmentarzysko materii organicznej przy udziale tlenu, grzybów oraz mikroorganizmów w żyzny humus.

Kompost staje się domem dla owadów i zwierząt. Stanowi źródło pożywienia i jest miejscem obrony przed drapieżnikami. Ciepło, odgrywające kluczową rolę w tym procesie, niweluje toksyny i niszczy zanieczyszczenia.

Trójka artystów traktuje te zjawiska jako metafory w kontekście współczesnej kultury. Kompost jest symboliczną figurą – anestetyczną, wypieraną przez nowoczesne społeczeństwa. Sam obraz rozkładającej się materii jest czymś, czego musimy się z naszego otoczenia pozbywać. Usuwanie martwej materii staje się jednym z podstawowych obowiązków współczesnych mieszczan w czym pomagają im wyspecjalizowane przyrządy. Sam obraz rozkładającego się kompostu wydaje się formą neoliberalnego koszmaru. Połączona z nią wizja rozkładu ciała człowieka jest usuwana z przestrzeni kulturowej zdominowanej przez przekaz reklamowy. Kolejną fascynującą funkcją kompostu jest jego rola jako miejsce schronienia dla organizmów żywych, traktujących go jako środowisko – habitat. Ta metafora staje się szczególnie aktualna przy zmniejszającej się ilości przestrzeni dla różnych alternatywnych form kultury.

Artyści odnoszą te zagadnienia do otaczającej rzeczywistości społecznej i artystycznej. Pasjonuje ich wizja energii przenikającej ekosystemy, których czują się częścią. Stanowi dla nich element sprzeciwu wobec społeczeństwa konsumpcyjnego czy braku empatii wobec zwierząt. Jest punktem odnowy i tworzenia nowej sztuki.

Zamknij okno