Urszula Blachnierek |
Wzajemne oswajanie

“Wzajemne oswajanie”
to zwrócenie uwagi na kruchość, delikatność życia,
nieustanną możliwość regeneracji i zmiany.
Jest to dialog, który zaczyna się w momencie zauważenia
porzuconych i niechcianych form.
Staram się słuchać, otaczać troską,
lecz nie narzucać swojej woli.
Podążam za tym, co już jest,
budować zaufanie.
Chcę wierzyć, że moje działania mają sens,
irracjonalność i absurdalność,
stabilność i racjonalizm.
Praca z przypadkiem to próba zaufania sobie samemu.
To próba dialogu, która pozwala na bycie w symbiozie.
Staje się inną osobą, jednak Ono/To również.

Urszula Blachnierek w 2020 r. ukończyła z wyróżnieniem Liceum Plastyczne im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Obecnie studentka IV roku Wydziału Rzeźby na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Zajmuje się szeroko rozumianą rzeźbą, tworząc prace w oparciu o figurację czy abstrakcję.

Laureatka nagrody The Henryk Starikiewicz Prize 2020, Nagrody Specjalnej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku na VI Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. Józefa Kopczyńskiego 2021, stypendium naukowego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego 2023. Jej prace można było zobaczyć na wystawach krajowych, jak i zagranicznych w Niemczech czy we Włoszech.

Twórczyni w wystawie “Wzajemne oswajanie” podejmuje dialog z formami porzuconymi, niechcianymi (przedłużając ich życie?). Stają się czymś/kimś innym, adaptują to, co zostało im dane, jednocześnie dyktując warunki swojej formy. Kierując się troską podejmuje się działań irracjonalnych, utopijnych, które bazują na zaufaniu do możliwości, jaką zapoczątkowują znalezione obiekty. Blachnierek tworzy rzeźby wykorzystując materiały naturalne, często łącząc je na bazie kontrastów.

Zamknij okno